Waar komt SEPA vandaan?
In 2002 lanceerden Europese bankinstellingen het SEPA-project. Het doel was om intra-Europese betalingen te vergemakkelijken door drie Europese betaalinstrumenten aan te bieden: overschrijvingen, domiciliëringen en instant overschrijvingen.
Het SEPA Credit Transfer (SCT)-protocol werd als eerste gecreëerd. Het werd vanaf januari 2008 geleidelijk ingevoerd voor grensoverschrijdende betalingen en werd vanaf januari 2014 verplicht voor nationale betalingen.
De SEPA Direct Debit (SDD) werd in november 2009 geïntroduceerd voor grensoverschrijdende betalingen en werd in augustus 2014 verplicht voor binnenlandse betalingen. De SDD werd oorspronkelijk gelanceerd voor incasso’s in euro, waardoor terugkerende betalingen, zoals maandelijkse facturen, gestandaardiseerd werden.
Twee jaar later, in 2016, kregen landen buiten de EU-zone ook de mogelijkheid om toe te treden tot de SEPA-zone.
Sinds november 2017 werden SEPA Instant Credit Transfers (SCT Inst) geïntroduceerd om klassieke SEPA-overschrijvingen te versnellen. In november 2020 lanceerde de Europese Centrale Bank (ECB) initiatieven om deze instant overschrijvingen te laten evolueren tot de norm, ter vervanging van de klassieke overschrijvingen.
In oktober 2022 stelde de Europese Commissie, via DG-FISMA, een wet voor die alle banken in de Europese Unie verplicht om instant SEPA-overschrijvingen (SCT Inst) aan te bieden onder dezelfde voorwaarden als klassieke overschrijvingen, zodat instant betalingen de norm worden en snel de klassieke SEPA-overschrijvingen vervangen.